Uyandığımda saat sabah 7’yi biraz geçmişti. Derin bir nefes alıp ‘neyse şimdi kalkmış mesajlarımı ancak almıştır’ diye düşündüm. Önümde onun düşüneceği ve benim de yine beklememi gerektiren günler belki haftalar aylar vardı. Biliyordum bana dönecekti. Dönmeliydi, dönmesi gerekiyordu. Yoksa ne yapardım. Zaten son 6 aydır hep o bana döneceği günü beklemiştim. Bu mesajların ve ona yazdığım diğer her şeyin onu bana döndüreceğinden emindim ve aksini aklıma bile getirmek istemiyordum. Yoksa evreni kızdırırdım ve bu evrene verdiğin enerji neyse sana dönen de o oluyordu ya. Hayatım boyunca hep olumsuzu düşünüp olumlu bir durum yaşadığımda mutlu olmam öğretilmişti. Meğer bu hayattan istediğini almak için hep daha fazlasını istemek gerekmiş. Bunca yıldır ne çok hata yapmışım. Oysa ben hayatım boyunca hiçbir şey istemeyip sadece ‘O’nu istediğimde olacağından çok emindim. Ne büyük hata.
Hayatın boyunca hiçbir şey isteme sadece olmasına çalış ve tek bir şey iste o da olmasın. Bu da şans oluyor demek. Benim durumumda da şansızlık...
14.11.2008
20:41
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder